Eli en Ot lopen almaar door, al weten ze niet precies waarom.
Eli en Ot zijn op expeditie in het niets. Ze hebben afgesproken door te lopen, ook al is er elke dag opnieuw niets te vinden. Onderweg doen ze pogingen te communiceren, maar lukt het steeds niet echt tot elkaar te komen. We horen en zien hoe ze reageren op het niets en hun wederzijdse afhankelijkheid.
ik heb geprobeerd / het water over te steken / mijn hoofd erin te steken / om te drinken / de stroom te voelen / te schrikken van de kou / om emmers te vullen / te voelen / hoe zwaar ze zijn / hoe veel te zwaar ze zijn / ik heb geprobeerd / de stroom door mijn tenen / te laten gaan / een nat pak te halen / om te rillen / om langzaam weer / op te warmen / iets om / voor te werken / om wanhopig / van te worden / te schreeuwen / iets dat / op mijn schouders rust / een last is / die ik dragen moet / die me kapotmaakt / waarin misschien / een doel schuilt / ik heb geprobeerd / het water over te steken / om te zien / hoe en waar / ik een brug / zal bouwen / aan welke oever / ik beginnen zou / ik heb geprobeerd / water te vinden / om in te verdrinken / ik vond geen water / geen bedding / geen stroom / er was / alleen / maar / niks
Het schrijverschap op de snijtafel.
In twintig inleidingen zoomt Just steeds verder in op zijn wereldbeeld en stilisme in een poging de vinger te leggen op zijn schrijfidentiteit. De leidraad in zijn zoektocht is de vraag wat stilte in de kunst betekent en of je met kunst stilte kan bereiken en overbrengen. In het essay geeft Just woorden aan de zoektocht naar rust, stilte, contemplatie en innerlijke beschouwing.
Soms voel ik mij inderdaad de colorist tegen wil en dank, die nu eenmaal overloopt van primaire kleuren. Ik heb een hartslag, en een stem. Ik kan mijn longen vullen om het uit te schreeuwen. Ik kan rennen door de straten, dansend, zingend, door de regen nog het liefst. Maar ik ben ook bang voor pathetiek, voor aanstellerij, voor overdaad en roodgeverfde rozen. Ik moet mezelf soms temmen, om terug te keren naar waar de schreeuw en de stilte samenvallen. Een grijze stilte aan het oppervlak, met daaronder diepgekleurde geiser. Dat is hoe ik maken wil. Daar voel ik me thuis.
Acteur, schrijver, theatermaker en huisfilosoof van de schrijfopleiding Martijn de Rijk interviewde Just over zijn eindwerken. Hij vroeg naar de kleur van Justs woorden, de vrijheid in het schrijven van beschouwende teksten en hij gaf toe, net als Just, bloemen voor zichzelf te kopen. Het gesprek biedt context over de werken Op tocht en Inleidingen en leert je de maker ervan een beetje kennen.
Op deze pagina staat niet meer dan een fragment uit de eindwerken Op tocht en Inleidingen. Nergens is er een link naar het geheel. Dat wil niet zeggen dat je het niet mag lezen. Graag zelfs! Maar wel op aanvraag. Op die manier ontstaat er misschien dialoog, of uitwisseling, want Just gaat graag in gesprek.
Stuur dus direct je vraag, verzoek, liefdesverklaring, compliment, kattebel, DM of privébericht, naar zijn mailadres. Just weet ook niet hoe zijn toekomst als afgestudeerde toneelschrijver eruit gaat zien, en wil in gesprek over het vormgeven ervan.
