Projecten
De IPD’ers (Interactive Performance Design) zijn nog druk bezig met hun afstudeerwerken. Het moeten combinaties worden van twee onderdelen; een inhoudelijk onderzoek, en een werk dat geëxposeerd kan worden. Geen losse scripties en presentaties, maar één groot project om lang aan te kunnen werken.
En dat is ook wel eens lekker. Want de IPD’ers hebben vier jaar aan vrijwel non-stop samenwerken achter de rug. Daardoor kennen ze elkaar als geen ander, en ze houden van samenwerken. Maar de vrijheid die individueel werken biedt is ook erg prettig.
Harmonie
Al verliezen ze elkaar nooit echt uit het oog. Het is een harmonieuze groep, IPD 4. Ze werken goed samen en een aantal studenten heeft een atelier samen, al sinds het tweede jaar. Dat is best uitzonderlijk, en lang niet iets dat elk jaar gebeurt.
Hoe harmonieus en liefhebbend de klas ook is, er zijn weinig thema’s die in de hele groep spelen. Ze onderzoeken allemaal totaal andere dingen, en vinden daar compleet nieuwe en verschillende vormen voor. Waar de één een nieuw instrument ontwikkelt om te bespelen door middel van een choreografie, maakt de ander een performance over opgroeien. Weer een ander maakt een documentaire over de relatie tussen mens en water, of een radiozender over mensen met wraakgevoelens. Weinig overlap en veel variatie.
Boni trail
In het begin van het afstudeerjaar zijn ze met z’n allen een maand naar Suriname geweest. Hier werkten zij op plantage Frederiksdorp, samen met Surinaamse partners, aan de Boni Trail; een interactieve tour door het plantagebos. Deze tour gaat over het leven van vrijheidsstrijder Boni en zijn betekenis voor de opstand tegen de slavernij.
De concepten die zij als klas in Utrecht na uitgebreid onderzoek hadden gepresenteerd werden in Suriname werkelijkheid.
Dit was misschien wel de eerste keer dat ze zich allemaal over dezelfde materie bogen, en toen hebben ze elkaar als groep echt goed leren kennen. Op de beste manier.
Samenzijn
Het is een creatieve groep die elkaar inspireert. Zelf omschrijven ze het moment dat ze elkaar hun ideeën kunnen laten horen voor een nieuw project als de leukste momenten van de opleiding. Als hun medestudenten voor de klas moesten vertellen over wat ze die periode gingen onderzoeken. Dat is misschien wel wat ze het meest gaan missen.
En natuurlijk de rookpauzes. Ook door de corona-periodes heen, waar ze in hun kamers met VR-brillen lessen volgden, organiseerden ze die pauzes zelfs digitaal. Zo verloren ze elkaar nooit echt uit het oog. En dat zijn ze na hun afstuderen ook niet van plan te gaan doen.
Dit zijn ze
Dit zijn Thomas Coehoorn, Lieve van Engelenburg, Florence Gommans, Hannelore Havelaar, Roos Jepma, Simon Michels, Vos van der Noordt
Fotografie: Thomas Vaer
